Prolog

"Hej, ja przed tobą się rozbieram

Zrzucam zmięte brudne myśli

I przed tobą umieram

Chore serce otwieram

Bez znieczulenia

Hej, ja przed tobą się rozklejam

Wcieraj ciepłe lepkie wspomnienia

Tylko w tobie nadzieja

Teraz chore serce otwieraj

Bez znieczulenia

Bo w mojej głowie zamieć

Czarne, czarne chmury

Zawierucha, deszcz do spółki z gradem

Jakieś obce znów głosy podpowiadają mi bzdury

Tak trudno mi, trudno mi, trudno mi, trudno mi być"

[Happysad - Bez znieczulenia]

         Pamiętasz tamte czasy? Tego dnia kończyłam 18 lat, a Ty w prezencie, zabrałeś mnie na koncert naszego ukochanego zespołu. Byliśmy tacy szczęśliwi. Skakaliśmy jak wariaci i zarzucaliśmy głowami, niczym rasowi metalowcy. To nic, że byłeś króciutko ostrzyżony, bo moje długie czarne włosy, z niebieskimi wtedy, końcówkami nadrabiały za dwoje. 

          Mówią, że szczęście  trwa krótko. Trzeba na nie zapracować i opłacić je, latami bólu i niepowodzeń. To prawda, tylko, że w naszym przypadku wszystko było na odwrót. Przez te wszystkie lata byliśmy szczęśliwi i w końcu los zechciał za to zapłaty. Bóg się zabawił i wystawił nas na ciężką próbę. Twoja siła i wiara pozwalała Ci, całe życie, zwalczać te kłody, ale ja tylko z pozoru byłam twarda. Zawsze mówiłeś, że jestem jedyną kobietą, która potrafi szybko i bezboleśnie podjąć decyzję, nie licząc się z konsekwencjami. I skoro potrafię zmierzyć się z każdym problemem, to nikt i nic nigdy mnie nie złamie. Lecz złamało. Wybór przed którym zostałam postawiona chyba zmienił wszystko. 

                 Tęsknię za starymi czasami. Za beztroską. Za pobudkami z Twojej strony. Za spacerami po Krupówkach czy odpoczynkiem w postaci leżenia u któregoś w pokoju i słuchania muzyki, Nawet tęsknię za piskami Twoich fanek, których przybywało z każdym sukcesem. Tęsknie za przesiadywaniem w kawiarniach gdzie ja mogłam zjadać już piąte ciastko, a Ty patrzyłeś z zazdrością bo musiałeś pilnować wagi. 

                   Przyjaźń przetrwa, ale niepewność pozostanie. Czy ona nie zmażę naszego spokoju? Czy kiedyś bez przeszkód znowu pójdziemy nad Morskie Oko, aby przegadać godziny, a potem oberwać szlaban od rodziców za późny powrót? Czy nigdy nie poczuję ukłucia zazdrości, kiedy spotkam Cię z Nią w kawiarni? Tam gdzie kiedyś chodziliśmy we dwójkę. Nie mam jednak żalu. To wszystko zaczęło się ode mnie. Od znieczulenia, które stosowałam na Twoją osobę. Od Niego. 

"Bo w mojej głowie zamieć
Czarne, czarne chmury
Zawierucha, deszcz do spółki z gradem
Jakieś obce znów głosy podpowiadają mi bzdury
Tak trudno mi, trudno mi, trudno mi, trudno mi być
Z tobą razem"

*** 

Cóż ja mogę powiedzieć.

Początki są trudne, ale żyję nadzieją, że mój nie jest tak dramatyczny.

Pomysł się rzucił, postanowiłam się podchwycić bo spontaniczność w moim przypadku, daje dobre skutki, a przygotowanie - tragiczne. Pozdrawiam serdecznie :)